Աստվա՜ծ անսահման, անբացատրելի հարազատ ծնունդ միակ Աստուծո,
Արարիչ բոլոր արարածների, Քրիստոս թագավոր,
Լույս` խավարի մեջ` մթնած սրտերի.
Մեզ հետ` մարդ կատարյալ և առաքչիդ հետ` իսկական Աստված,
Որ մեր բնությամբ քոնն ես ծանուցում հրաշապես:
Օրհնյա՜լ է Հայրդ երկնավոր և անճառ,
Որ առաքեց քեզ երկնից և որին փառակից ես դու արարչությամբ.
Տարագիր գերուս փրկության համար նա այնքա՛ն հոգաց,
Որ մինչև անգամ քեզ մատնեց մարդկանց:
Իսկ դու, որ կարող էիր առանց վշտի ավարտել խորհուրդը տնօրինության,
Հաճեցար մահվան բաժակը ըմպել մեղապարտիս հետ`
Անթերի մարդկությամբ և անպակաս աստվածությամբ:
Եվ Սուրբ Հոգին քո կենդանարար, ինչպես որ քո,
այնպես և իսկակից է Հորդ,
Եվ էությամբ համապատիվ` ծնողիդ հետ և՛ ծնվածիդ:
Մի Երրորդություն կատարյալ`
անբաժանելի և անանջատ երեք դեմքով:
Անսկիզբ և անժամանակ, բացարձակ բարերար,
Համակ կենդանարար, ամբողջապես խաղաղարար,
Ստեղծիչ գոյությանց և հորինող ամենայնի,
Անքակտելիորեն և մի բնությամբ փառավորված:
Իսկ եթե գթած երկնավոր Հայրը հզոր` մեկն է էությունից`
Մահապարտիս հանցանքների համար զոհաբերեց իր անքնին ծոցի ծնունդը միակ,
Չխնայելով իրեն համապատիվ սիրելի Որդուն,
Այլ կամովին նվիրեց նրան մահվան զենքերով չարչարողներին,
Ըստ Զաքարիայի մարգարեության,
Թե` «Պիտի զարթնի սուրը հովվի վրա,
Եվ պիտի զարկվի հոտապետն ինքը,
Ու ոչխարների հոտը ցրվիե,
Ինչպես նախագրողի օրինակը նուրբ և ուխտը խորանի,
Եվ նվիրումն արյան սպանդի,
Եվ խորհուրդն աբրահամյան պատարագի,
Որոնք կանխապես նկարագրեցին փրկությունն հեգիս` կեցուցչիդ
Ակնարկում է ամաղեկացոց դեմ պատերազմի
միջոցին Մովսեսի բազկատարած կանգնելը, որը համարում
է օրինակ` Հիսուսի խաչելության:
Ուրեմն էլ ինչո՞ւ ես տխրում, ա՛նձն իմ,
Որ քո իսկ գործով և հոժարությամբ ես կործանվել դու
Եվ ո՛չ Աստուծո կամեցողությամբ.
Կամ ինչո՞ւ ես դու խռովում, սիրտս`
Մտատանջվելով սատանայական հուսահատությամբ:
Հուսա՛ Աստծուն և խոստովանիր,
Եվ նա քեզ համար կհոգա անշուշտ`
Դավթյան սաղմոսի և մարգարեի
կենսախրախույս խոսքի համաձայն:
Իսկ ստեղծողի խնամակալության չափն ու եղանակը ավելի վեր է,
Քան հրեշտակների և մարդկանց մտքի կշռության սահմանն,
Ու թե բյուր անգամ կրկնվի` դարձյալ չափել չի լինի,
Զի բարձրյալ Տիրոջ և՛ բավարարելն է անճառելի:
Մանավանդ որ նա`
մեկը օրհնված համագոյական Երրորդությունից`
Ուղարկեց մյուսին այն օրհնաբանված,
Որը և մեռավ ի հաճություն իր առաքչի կամքին:
Մյուս երրորդն ահեղ երկուսի հավանությամբ
Բարեմաղթում է մեծաջան բաղձանքով:
Իսկ միևնույն բարի իրագործումների մեջ
Նրանց համամիտ միակամության ապացույցներն են`
Հոգին` կենդանու և բանը` բանականի,
Պայծառությունը` փառքի և կերպարանքն` էությանը:
Փույթ` ապրեցնելու, սթափ` ողորմելու,
Օգնության ձեռք կարկառելու և փրկելու` պատրաստ,
Առատատրությամբ` հորդ, շատությամբ` զեղուն,
Անբավությամբ` լի, աննվազությամբ` փարթամ,
Երկայնամտությամբ` ճոխ և անհասությամբ` բարձր,
Մի Երրորդություն կատարյալ եռանձնյա,
Օրհնյալ հավիտյանս. ամեն:
Գրիգոր Նարեկացի (ԲԱՆ ԽԴ)
