Ամրապնդե´նք այն, ինչ ունենք: Ժողովրդի մեծությունը հողերի մեծությունից խոմ չի՞ կախված. Փոքրիկ հայրենիքները կարող են մեծ հրաշքներ կատարել։
* * *
Էս ժողովրդի դժբախտություններից մեկն էլ իր կես զարգացած, քաղքենի, տափակ սրտով և տափակ խելքով մտավորականներն են… Պառավ աղջիկների նման նախանձոտ, լեղի և հիմար… Էդ մարդկանց համար հայրենիքը կուսակցությունն է, իսկ կուսակցությունը` հավնոց, ծռտով ու կուտով լցված հավնոց…
* * *
Վանդակը ընկած սկյուռի նման պտույտ են գալիս նույն աժան և մաշված գաղափարների շուրջը, և այն, ինչ որ անվանում են գաղափար, ուրիշ բան չի, եթե ոչ եղունգները կրծելու նման վատ սովորություն…
* * *
Իսկական մարդը պետք է հնարի իր ուժերին համապատասխան դեպքեր։ Ներքին իմաստով լուսավորի իր օրերը։ Մշտապես ծարավ լինի իր ուժերով և ծարավ լինի իր հոգու խորքում երգող կյանքով։ Լինի իր էության ամբողջ էությունով:
* * *
Այն, ինչ դու անվանում ես մենակություն՝ ինքը կյանքն է։ Մենք մենակ չենք, մենք մենակություն ենք։ Իսկ մենակությունը ամբողջություն է։ Ինչքան նա լերկացած լինի արտաքին աշխարհից, այնքան կատարյալ է:
* * *
Սերը դժվարին է։ Որովհետև սերը էության էությունն է։ Սերը վերջին և կատարյալ մենակությունն է, նա ոչ տալ է և ոչ միություն, այլ՝ վշտերով ցանված դաշտ, որի միջից մարդ անցնում է ինքն իրեն հետ հանդիպելու համար:
* * *
Խոսքերը ստեղծված են մտքերը թաքցնելու համար: Ով միայն խոսք է հասկանում՝ ոչինչ չի հասկանում:
* * *
Ով չի տեսել Արարատյան դաշտի աշունը, ոչինչ չի տեսել:
* * *
Կյանքը արտացոլվում է մի հսկա հայելու փշրված կտորների մեջ։ Կյանքը երգում է հազարավոր կոկորդներից դուրս եկած ձայներով, դառնում է մրրիկ, փոթորիկ, զարնվում է անտարբեր ժայռերին, քայլում է դաշտերում և անապատներում, ապա հանկարծ լռելով գնում թաքնվում է երկու լեռների մեջ, պապանձված սպասում, նորից որոտալով դուրս նետվում, երկրի գլխին աղմկելու համար:
Հատված՝ «Նավը լեռան վրա» վեպից
