Լևոն Վարդանի Միրիջանյան (հունվարի 22, 1933, Երևան — նոյեմբերի 16, 2004, Երևան), հայ բանաստեղծ, թարգմանիչ, գրականագետ, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1958 թվականից, մշակութային գործիչ, ԽՄԿԿ անդամ 1964 թվականից:
Կենսագրություն
1950 թվականին ավարտել է Երևանի Խաչատուր Աբովյանի անվան միջնակարգ դպրոցը։
1955 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի հայոց լեզվի ու գրականության ֆակուլտետը, 1962 թվականին՝ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի Մանուկ Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրան՝ բնագրագիտության գծով։
Ուսմանը զուգընթաց աշխատել է «Պիոներ կանչ» թերթի (1949-1953), «Գրական թերթի» (1953-1957), «Երևան» թերթի (1957-1959) խմբագրություններում։ 1962-1967 թթ. եղել է Գրականության ինստիտուտի գիտական քարտուղարը, 1967-1975 թթ.` «Հայաստան» հրատարակչության գեղարվեստական գրականության խմբագրության վարիչը։
1991-1996 թթ. հասարակական կարգով եղել է «Վասպուրական» հայրենակցական միության նախագահը։ 1996 թվականին հիմնադրել է Ցեղասպանությունից վերապրածների միությունը։
«Հայաստան-Ուկրաինա» ընկերության նախագահն էր և ակտիվ գործունեություն էր ծավալում հայ-ուկրաինական գրական կապերի զարգացման ուղղությամբ։ Նաև եղել է Հայրենակցական միությունների խորհրդի անդամ և նրա «Բնօրրան» պաշտոնահանդեսի գլխավոր խմբագիրը, ինչպես և «Հայ դպրության» պաշտոնահանդես «Արևագալ» ամսագրի գլխավոր խմբագիրը։
Վախճանվել է 2004 թ. նոյեմբերի 16-ին, Երևանում։
Ստեղծագործություններ
Բանաստեղծական գրքեր
«Այգեստաններ»
«Հեռու-հեռուներից»
«Ծովի կարոտ» (Երեւան, 1965, 222 էջ:
«Երգի հովիվը» (1969)
«Դեպի ծով» (Երեւան, 1971, 245 էջ):
«Ճանապարհ» (Երեւան, 1975, 366 էջ):
«Ծաղկազարդ» (Երեւան, 1981, 312 էջ):
«Առագաստ» (Երեւան, 1983, 224 էջ)
«Բազումք» (Երեւան, 1989):
«Հոգի և մարմին» (Երեւան, 2003)։
«Երգի հովիվը» (2004)
1969 թ. Կոմիտասի ծննդյան 100-ամյակի առթիվ Բեյրութում Թեքեյան մշակութային միության կազմակերպած համահայկական մրցոյթին Միրիջանյանի «Երգի հովիվը» պոեմն արժանացել է Վահան Թեքեյանի անվան առաջին կարգի մրցանակի։ Պոեմը 1974 թվականին առանձին գրքով լույս է տեսել Բեյրութում (արաբ բանաստեղծ Միշել Սուլեյմանի արաբերեն թարգմանությամբ)։
1992 թվականին Լոս Անջելեսում լույս է տեսել նրա «Մենք գնացինք Երկիր» ուղեգրական գիրքը, 2004 թվականին՝ «Կրկնվող օրեր» վիպակը։
Մանկական գրքեր
«Միջակ Սոսը»
«Ճնճղուկի ուզածը» (հրատարակվել է է նաև Թեհրանում)
«Նունեի զղջումը»
«Ուրախ հանդիպում»
Պատմաբանասիրական աշխատություններ
«Հայ բանաստեղծության ակունքները» (գիրք Ա, Երևան, 1977, 224 էջ):
«Истоки армянской поэзии» (1980)
«Վերընթերցելով Մովսես Խորենացու «Հայոց Պատմությունը»»
«Հայկական հնագույն մատյանը»
Պատմության և առասպելի սահմանները (Երեւան, 1986):
«Հայկյաններ» (Երեւան, 1988)
«Աստվածաշունչը և մենք» (Երեւան, 1994)
«Հայկյաններ» (2001)
«Մէկ ազգ` մէկ ուղղագրութիւն»
«Հայ-իրանական բարեկամութեան հնագոյն պատուարը» (Թեհրան, 2002)
«Մեր Մեծասքանչը» (2003)
Լևոն Միրիջանյանի նախաձեռնությամբ և առաջաբանով է հրատարակվել «Մարգարիտներ հայ քնարերգության» ժողովածուի առաջին հատորը։ Նրա առաջաբանով և թարգմանությամբ են հրատարակվել նաև «Հայ քնարերգություն» մատենաշարի «Անտիկ շրջանից մինչև Ը դար» և Ներսես Շնորհալի «Երգեր, Եդեսիայի ողբը» ժողովածուները։
Թարգմանություններ
Նրա թարգմանությամբ հայերեն առանձին գրքով հրատարակվել է ուկրաինացի մեծ բանաստեղծ և փիլիսոփա Գրիգորի Սկովորոդայի «Հատընտիրը» (1972), որի համար 1993 թվականին պարգևատրվել է Գրիգորի Սկովորոդայի անվան միջազգային ուկրաինական մրցանակով։ 2002 թվականին Ուկրաինայի նախագահի հրամանագրով պարգևատրվել է «Վաստակների համար» շքանշանով։
Հետմահու լույս են տեսել «Գրողի ճանապարհը» (2005) կենսամատենագիտությունը, «Սրբազան ավանդներ» (2006) հայագիտական և հրապարախոսական հոդվածների ժողովածուն, «Ակնաղբյուր» (2007) և «Լուսաստղ» (2013) բանաստեղծությունների ժողովածուները։
Այլ լեզուներով
Լևոն Միրիջանյանի բազմաթիվ ստեղծագործություններ թարգմանվել և առանձին գրքերով հրատարակվել են ռուսերեն, ուկրաիներեն, արաբերեն, անգլերեն, ադրբեջաներեն։
Հիշատակ
2009 թվականի մայիսի 25-ին Երևանի Աջափնյակ թաղամասում գտնվող թիվ 155 միջնակարգ դպրոցն անվանակոչվեց Լևոն Միրիջանյանի անունով։ Նույն թվականի սեպտեմբերի 1-ին դպրոցի բակում հանդիսավորապես բացվեց նրա կիսանդրին, որի հեղինակն է ՀՀ պետական մրցանակի դափնեկիր Գետիկ Բաղդասարյանը։
