Մատենադարանի ձեռագրերը վկայում են, որ առաջին գնդիկավոր ինքնահոս գրիչները հնարել են հայ գրչագիրները դեռևս 1166 թվականին` Հռոմկլայում (Կիլիկիա): Այդ թվականին գրված մի ձեռագրում պատկերված է ավետարանիչը` գնդիկավոր ինքնահոս գրիչը ձեռքում: Ստեփանոս գրչի հիշատակությունից պարզ է դառնում, որ գրիչը մեկ անգամ թաթախելով 700 տառ է գրել, մոտավորապես մեկ էջ:
Սա հաստատում է, որ ինքնահոս գրիչը հայկական ծագում ունի, քանի որ 1166 թվականից առաջ հին մատենագրության մեջ չի հիշատակվում նման որևէ դեպք: