Հայոց կաթողիկոս Հովհան Օձնեցու «Դարձ անձն իմ» շարականն է (ծանր տարբերակ)՝ 114-րդ (ՃԺԴ) սաղմոսի հիման վրա. մաս է կազմում «Որդւոցն Որոտման Սրբոց Առաքելոցն Յակոբայ եւ Յովհաննու կանոնի»: Երգվում է գերեզմանի կարգի ընթացքում: Երգում է Վարուժան Մարգարյանը:
Երգի խոսքերը՝
Դա՛րձ, անձն իմ, ի հանգիստ քո, զի Տէր կոչեաց զքեզ:
Սիրեցի զի լուիցէ Տէր զձայն աղօթից իմոց,
Զի խոնարհեցոյց զունկն իւր առ իս
Եւ ես յաւուրս իմ կարդացի առ նա:
Շրջեցան զինև երկունք մահու,
Եւ վիշտք դժոխոց գտին զիս:
Զնեղութիւն և զանձկութիւն գտի,
Եւ զանուն Տեառն կարդացի:
Ո՜ Տէր, փրկեա՛ զանձն իմ:
Ողորմած և արդար է Տէր Աստուած մեր,
Ողորմի եւ պահէ զտղայս, Տէր:
Ես խոնարհ եղէ և Տէր կեցոյց զիս:
Դարձ անձն իմ ի հանգիստ քո, զի Տէր կոչեաց զքեզ:
Արևելահայերեն աշխարհաբար թարգմանություն
Դարձիր քո հանգստությանը, ո՜վ անձ իմ,
Քանզի Տերը կանչեց քեզ,
Սիրեցի (Տիրոջը), քանզի լսեց ձայնս աղոթքի,
Իր ականջն առ ինձ խոնարհեց,
Եվ ես իմ օրերում նրան (աղոթք) կարդացի:
Մահվան տագնապն է պտտվում շուրջն իմ,
Եվ դժոխքի վշտերը պատել են ինձ ,
Նեղություն ու անձկություն կրեցի,
Եվ Տիրոջ անունն (աղոթքով) կարդացի:
Ո՜վ Տեր, փրկի՛ր անձն իմ:
Ողորմած և արդար է Տեր Աստվածը մեր,
Ողորմի՛ր և պահի՛ր մեր զավակներին, Տեր:
Ես խոնարհ եղա և Տերն ապրեցրեց ինձ,
Դարձիր քո հանգստությանը, ո՜վ անձ իմ:
