Գրաբար
Որ բնակեալն է յօգնութիւն բարձրելոյն, ընդ հովանեաւ Աստուծոյ յերկինս հանգիցէ:
Ասասցէ Տեառն, ընդունող իմ ես դու, ապաւէն իմ Աստուած, եւ ես յուսամ ի նա:
Նա փրկեսցէ զիս յորոգայթէ որսողին, եւ ի բանից խռովութենէ:
Ի թիկնամէջս իւր ընկալցի զքեզ, ի հովանի թեւոց նորա յուսասցիս:
Որպէս զէն՝ շուրջ եղիցի զքեւ ճշմարտութիւն նորա:
Ոչ երկիցես դու յերկիւղէ գիշերի, եւ ոչ ի նետէ որ թռչի ի տուէ:
Յիրէ որ շրջի ի խաւարի, ի գայթակղութենէ դիւին ի հասարակ աւուր:
Անկցին ի կողմանէ քումմէ հազարք եւ բիւրք ընդ աջմէ քումմէ, որ առ քեզ ինչ ոչ մերձեսցին:
Բայց միայն աչօք քովք հայեսցիս դու, եւ զհատուցումն մեղաւորաց տեսցես, զի դու, Տէր, յոյս իմ ես:
Զբարձրեալն արարեր քեզ ապաւէն. ոչ հասցեն առ քեզ չարք, եւ տանջանք մի՛ մերձեսցին ի յարկս քո:
Հրեշտակաց իւրոց պատուիրեալ է վասն քո, պահել զքեզ յամենայն ճանապարհս քո:
Ի բազուկս իւրեանց ընկալցին զքեզ, զի մի՛ երբէք հարցես զքարի զոտն քո:
Ի վերայ իժից եւ քարբից գնասցես դու. եւ առ ոտն կոխեսցես զառիւծն եւ զվիշապն:
Քանզի յիս յուսացաւ եւ փրկեցից զնա, հովանի եղէց նմա, զի ծանեաւ զանուն իմ:
Կարդասցէ առ իս՝ եւ ես լուայց նմա, եւ առ նմա եղէց ի նեղութեան:
Փրկեցից եւ փառաւոր արարից զնա, երկայն աւուրբք լցուցից եւ ցուցից նմա զփրկութիւն իմ:
Փառք Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ.
Այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:
Աշխարհաբար
Նա ով ապրում է Բարձրյալի աջակցությամբ, երկնքում կհանգչի Աստծու հովանու տակ։
Տիրոջը կասի. «Դու ես ինձ ընդունողը, ապավեն իմ Աստված, որի վրա եմ դրել իմ հույսը»։
Նա ինձ կփրկի որսորդի թակարդից ու խռովեցուցիչ խոսքերից։
Իր ծոցում կպահի կպաշտպանի քեզ, եւ դու ապահովություն կունենաս նրա թեւերի հովանու տակ։
Նրա ճշմարտությունը որպես զենք քո շուրջը կլինի։
Դու չես վախենա գիշերվա զարհուրանքից եւ ոչ էլ ցերեկվա սլացող նետից, խավարում շրջող բանից, եւ կեսօրին դեւի գայթակղությունից։
Քո կողքին հազարներ կընկնեն, եւ քո աջին՝ տասնյակ հազարներ, բայց քեզ ոչինչ չի մերձենա։
Բավական է, որ քո աչքով նայես, եւ դու կտեսնես մեղավորների ստացած հատուցումը։
Դու, Տե՛ր, իմ հոյսն ես։
Բարձրյալին քեզ ապավեն դարձրիր։
Չարիքը չի հասնի քեզ, եւ տանջանքները չեն մոտենա քո տան հարկին։
Իր հրեշտակներին հրամայված է քո մասին, որ պահպանեն քեզ քո բոլոր ճանապարհներին։
Իրենց բազուկների վրա պիտի վերցնեն քեզ, որ երբեք ոտքդ քարի չխփես։
Դու կքայլես իժերի ու քարբերի վրայով, ոտքով կկոխոտես առյուծին ու վիշապին։
Քանի որ հույսն ինձ վրայ դրեց, ես կփրկեմ նրան, նրան հովանի կլինեմ, քանզի անունս ճանաչեց։
Ինձ ձայն կտա` ու կլսեմ նրան, եւ նրա հետ կլինեմ նեղության մեջ. կփրկեմ ու կփառավորեմ նրան։
Բազում օրերով նրան կլիացնեմ ու ցույց կտամ նրան իմ փրկությունը։
Փառք Հորը, Որդուն եւ Սուրբ Հոգուն.
Այժմ եւ միշտ եւ հավիտյանս հավիտենից. Ամեն։
