Մենք ևս խոստովանե՛նք և հավատա՛նք, սուրբ ու փառավո՛ր պահենք Աստծուն մեր սրտերում, «փառավորե՛ք Աստծուն,- ասվում է,- ձեր մարմիններում»։ Եթե այդ անել է պատվիրվում մեր մարմիններում, ապա որքան ևս առավել մենք մեր մտքում ու հոգո՛ւմ պիտի փառավորենք Աստծուն, քանի որ միտքն ու հոգին միայն Տիրոջ կողմից, Արարչի պատկերով ստեղծված մարդուն են բնորոշ։ Իսկ մենք ա՛յն ժամանակ փառավորած կլինենք Աստծուն, երբ Աստծու փառքին հակասող ամեն բան մեր անձերից կմերժենք։
Եվ Երրորդությունն էլ մեր մեջ խաղաղությամբ պահպանելով՝ ճշմարիտ խաղաղությամբ կանդորրանանք, երբ մարմնի խորհուրդը մերժենք ու հոգու հետևից գնանք և երբ ինքներս մեզ իբրև բոլորանվեր պատարագ ընծայենք Աստծուն։ Ո՛չ թե մի մասը, ո՛չ՝ երկուսը, կամ էլ երեք մասը միայն, ո՛չ թե միայն քահանաներին մատուցվող կրծքամիսը, ո՛չ թե լերդաբույթը միայն կամ ճարպը, որոնք, ըստ օրենքի, Աստծուն է նվիրաբերվում, այլ մեր «բնական» ծառայությունը, որն ավելի հարազատ ու սիրելի է Աստծուն, քան օրենքի «պահանջած» խունկը և քան բյուրավոր պարարտ գառները։
