Աստված «սովորություն» ունի օրենքներ սահմանել իր պատվիրանների կատարման համար, համաձայն որոնց մարդ սեփական կամքով պիտի կատարի Տիրոջ պատվիրանները, ոչ թե հարկադրաբար, քանի որ առաքինությունները ապաստանում են միայն մարդու կամքի օթևանում ու այլ տեղ չեն հաստատվում։ Եվ քանի որ անփոփոխելի են Աստծու շնորհները, ուստի Աստված, որ անձնիշխան կամքով է ստեղծել մարդուն, այդ պատիվը չի խլում նրանից՝ բռնությամբ սեփական կամքին հակառակ գործ անել տալով մարդուն։
Նաև, Աստված չի կամենում՝ որևէ մեկը բռնությամբ ծառայի Իրեն, դրա համար էլ, ինչպես բազմիցս ասացի, Տերը մարդուն Արքայության խոստումը տվեց և գեհենով սպառնաց՝ հնարավորություն տալով, եթե կամենա, բարի ընթացքն ընտրելու։ Այդտեղից և Քրիստոսի աշակերտներն ուսանեցին իրենց աշակերտների համար օրենքներ սահմանել ու նրանց հորդորել՝ հանուն Աստծու չարչարանքների ճգնությանը կամավորաբար համբերելու։
Այս պատճառով էլ երանելի Պետրոսը նույնն է ուսուցանում իր աշակերտներին։ Նա բարեգործության՝ հարգանքի արժանի ճանապարհը ցույց տալուց հետո ասում է, որ «լավ կլինի ձեր կամքի հոժարությամբ կատարած այն առաջին բարեգործությանը մեկ ուրիշ կամավոր բարեգործություն ևս հավելեք»։
Երանելի Սարգիս Շնորհալի հայոց վարդապետ՝ իմաստասեր և քաջ հռետոր
