Պարսիկներն ունեն մի իմաստուն խոսք, որը հայերիս ծանոթ է շատ վաղուց՝ գրաբարով: Արդի հայերենով այդ ասացվածքը կհնչի այսպես. «Մարդ կա՝ գիտի, որ գիտի. մարդ կա՝ գիտի, որ չգիտի. մարդ կա՝ չգիտի, որ չգիտի»:
Գրականությամբ զբաղվելու իրավունք պիտի ունենան այն մարդիկ միայն, ովքեր «գիտեն, որ գիտեն»: Ուրիշ հարց է, թե այդ իրավունքը չարաշահողների թիվն ավելի է, քան դրանից օգտվողներինը:
Գրականության մեջ աշխատելու արտոնություն ունեն նաև նրանք, ովքեր «գիտեն, որ չգիտեն»: Այդ արտոնությամբ են գրական ասպարեզ իջնում օժտված պատանիները, որոնք շատ բան չգիտեն (և չեն էլ կարող իմանալ), բայց գոնե գիտեն, որ չգիտեն:
Եվ ցավալի է, որ գրականության դուռը՝ սարքված լինելով դարեր առաջ, չի օգտվում տեխնիկայի այսօրվա առավելություններից, եթե ոչ պիտի ավտոմատորեն փակվեր բոլոր նրանց դեմ, ովքեր «չգիտեն, որ չգիտեն»:
Պարույր Սևակ
