Աբրահամը կանչվելով Աստծո կողմից մի երկրից մի ուրիշ երկիր, ցույց տվեց այնպիսի հնազանդություն, որ ոչ մի արգելք չկարողացավ նրան կասեցնել, այլ վազում էր և շտապում, ինչպես առույգ երիտասարդ, որպեսզի կատարի Աստծո պատվերը: Իսկ մենք հակառակը, կանչված ենք ոչ թե մի երկրից մյուսը, այլ երկրից երկինք և ցույց չենք տալիս այնպիսի ջանք և համառություն, ինչպես այդ արդարը, այլ առաջ ենք քաշում դատարկ և չնչին պատճառներ: Եվ չի սթափեցնում խոստումի մեծությամբ, ոչ տեսանելիների անկարևորությանը որպես երկրային և ժամանակավոր, ոչ Կանչողի արժանապատվություն, այլ հակառակ, ցուցաբերում ենք այնպիսի անտարբերություն, որ ժամանակավորը գերադասում ենք մշտապես եղողից, երկիրը` երկնքից, և երբեք չվերջացողը դնում ենք ավելի ցածր, քան այն, որ անհետանում է ավելի արագ, քան հայտնվում է:
Հովհան Ոսկեբերան
Նյութը վերցված է <<Խրատանի ապաշխարության>> գրքից:
