Վախեցե՛ք և հեռո՛ւ փախեք հպարտությունից, քանզի այն մեծ պոռնիկը՝ սատանան, որ կատաղի շուն է, հպարտությունից կործանվեց և ոխակալությունից կործանեց Ադամին ու Եվային: Այս պատճառով հպարտ[ներ]ն ու ոխակալ[ներ]ը սատանայի որդիներ են և նրա հետ պիտի տանջվեն, ինչպես որ Քրիստոս է ասում, թե՝ ոխակալի մեղքն Իմ Հայրը չի ներում և ոչ էլ նրա բարին է ընդունում: Եվ ով հպարտ սրտով բարձրանում է և իրեն սուրբ ու մեծ համարում իր ընկերոջից, նա իջնում է սատանայի մոտ: Արդ, ոխակալը նույնպես հպարտ է համարվում Քրիստոսի՝ մեր Աստծո կողմից: Եվ գիտցի՛ր քո կործանումը, քանզի եթե չես հավատում Քրիստոսի խոսքերին, սատանային ես պաշտում, քանի որ Քրիստոս քեզ ասում է. եթե դու չես ներում քո հանդեպ ընկերոջդ գործած չնչին մեղքը, Ես ինչպե՞ս ներեմ քո անթիվ չարիքները, որ գործեցիր Իմ նկատմամբ, քանզի ինչ [չափով] որ դու ընկերոջդ ես չափում, [նույնով էլ] Ես քեզ եմ չափում [տե՛ս Մատթ. 7.2]. Իսկ եթե խոնարհությամբ քեզ ընկերոջիցդ մեղավոր ու անպիտան համարես, կլինես Իմ բնակարանն ու հանգիստը և՛ այս, և՛ այն կյանքում:
Աղբյուր՝ «Ընտրանի հայ եկեղեցական մատենագրության»,
աշխ.՝ Պողոս Խաչատրյանի և Հակոբ Քյոսեյանի.
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին, 2003, էջ 547-549, 550-551, 552
(փոխադրությունը գրաբարից՝ Տիգրան Խաչատրյանի)
Վերցված է http://www.sacredtradition.am/ կայքից
