Երգի հենց այս տարբերակը սովորել եմ խաչքարագործ վարպետ Բոգդան Հովհաննիսյանից, որը չափազանց հուզական ու գեղեցիկ ձեւով ներկայացրեց երգը։ Կան այլ տարբերակներ՝ Բարսեղ Կանաչյանի, Գուրգեն Ալեմշահի մշակումներով: Երաժշտությունը Կոմիտաս վարդապետի աշակերտ Վաղարշակ Սրվանձտյանինն է, իսկ խոսքերի հենց այս տարբերակի հեղինակը Տիգրան Չիթունին է։
«Պճինկո» (հանդիպում է նաեւ «պըճինկո», «պճինկհո», «պիճինկհո», «բջինգո» և այլն) բառի նշանակությունը քիչ բացահայտված է: Ասում են, որ որոշ գավառներում խաղ է եղել, որի ժամանակ երեխաները, բացականչելով՝ «պիճինկո», այտերը ուռեցնում էին ու բռունցքի հարվածով օդը դուրս մղում այտերից, եւ հենց խաղի անունից էլ առաջացել է «պճինկո» անվանումը (այսինքն՝ «փչենք հո»)։ Կա տարբերակ, ըստ որի, նշանակում է՝ փոքրիկ, նախշուն։
Ըստ Հրաչյա Աճառյանի «Արմատական բառարանի»՝ «պճինկ» արմատը նշանակում է պճնված, զարդարված, եւ բառի այս իմաստը Տ.Չիթունու՝ սիրահարին ուղղված խոսքերին շատ համապատասխան է։
Երգի խոսքերը՝
Արև ըլլամ՝ ծաթիմ, մարիմ վերևեդ, Կակ շուք ըլլամ՝ աճիմ, հատնիմ քեզի հետ, Դեմքիդ մատաղ, ա’յ սիրական, Քայլերուդ հետ, ծաղկե ծաղիկ վետ ի վետ: Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜, Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜… Ես՝ արեգակ, դու ես ծովը ծիրանի, Հալինք, լեցվինք իրար ծոցը հոլանի, Հովը երգե, ա’յ սիրական, Հազար լարով, հազար անգամ երանի: Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜… Արո’ւ, թե էգ, երկո’ւ, թե մեկ մարմին ենք, Արու և էգ ձագ ու թոռներ կհանենք, Մեր աշխարհի չորս ծագերուն Արևի պես բոց ու բարի կշարենք: Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜…
Նկարը՝ Անայիս Զադիկյանի(A Of Art)
Ձայնագրության մշակումը` Արտակ Զեյնալյանի
