Որք արժանաւորեցայք կոչիլ յաշակերտութիւն առաքելոյն Թադէոսի
եւ աստուածային հրով մաքրութեան ոսկի փորձեալ
գտայք ի բնակարանս հրեշտակաց.
ո՛վ երանելի սուրբ Ոսկեանք, բարեխօսեցէ՛ք առ Տէր` մաքրել զմեզ ի մեղաց մերոց:
Որք անհրաժեշտ դաւանութեամբ քարոզեցիք զՔրիստոս ի դրունս թագուհւոյն`
մկրտելով զքաջ նահատակսն յակունս Եփրատայ` ի ծաղկազարդ վայելչութիւնսն, ո՛վ երանելի սուրբ Ոսկեանք, բարեխօսեցէ՛ք առ Տէր` մաքրել զմեզ ի մեղաց մերոց:
Որք անպարտելի մնացիք ի հրապուրանաց որդւոյ թագաւորին.
չարչարեալք վասն Քրիստոսի արագապէս խողխողեցայք պատարագ ընդունելի,
ո՛վ երանելի սուրբ Ոսկեանք, բարեխօսեցէ՛ք առ Տէր` մաքրել զմեզ ի մեղաց մերոց:
(Շարակնոց)
Սուրբ Ոսկեանք` թուով 5 հոգի, նահատակութիւնը` 100 կամ 107 թուականին, Եփրատի վտակ Արածանու ակունքների մօտ:
Ըստ ազգային ավանդության, Ոսկյանք Հռոմի կայսեր կողմից հայոց Սանատրուկ թագավորի մոտ ուղարկված հինգ դեսպաններ էին, որոնք առաջին դարի կեսերին գալով Հայաստան, հանդիպում են Ս. Թադեոս առաքյալին և նրա քարոզներից ազդված, մկրտվում` դառնալով քրիստոնյա: Նրանցից գլխավորը` Խռուսին (հայերեն` Ոսկի, այստեղից էլ` Ոսկյաններ) ձեռնադրվում է քահանա: Ս. Թադեոս առաքյալի նահատակությունից հետո Ոսկյանք մեկուսանում են հայոց Ծաղկոտն գավառի Ծաղկավետ կոչված լեռներում և շուրջ 40 տարի ճգնակյաց կյանք վարում: Առաջնորդվելով աստվածային պատգամով` նրանք գալիս են հայոց արքունիք` քրիստոնեություն քարոզելու հայոց Արտաշես թագավորին ու Սաթենիկ թագուհուն: Արքունիքում Ոսկյաններին հետևում են միայն Սաթենիկ թագուհու ազգականները` Ալանաց երկրից թագուհու հետ Հայաստան եկած շուրջ տասնութ պալատականներ, ովքեր մկրտվում են Եփրատ գետում և Ոսկյանների հետ հեռանում են լեռներ: Սաթենիկ թագուհու ազգականները, որոնք հետևում էին Ոսկյաններին, իրենց գլխավորի` Սուքիասի անունով հետագայում կոչվում են Սուքիասյանք: Չհաջողելով համոզել և ետ վերադարձնել նախկին պալատականներին` հայոց արքայորդիները վրեժխնդիր են լինում նրանց քարոզիչներին` Ոսկյաններին, սրախողխող անելով նրանց: Ոսկյանները Հայ եկեղեցու առաջին նահատակներից ու ճգնավորներից են: Նրանց հիշատակությունն ըստ եկեղեցական օրացույցի տոնվում է կամ առաջավորաց պահքին հաջորդող հինգշաբթի օրը կամ Սուքիասյանց տոնի հետ միասին
