Խոսք՝ Պարույր Սեւակի
Երաժշ.՝ Էդգար Հովհաննիսյանի
ՀԱՅԱՍՏԱՆ
Իմ քաղցրանո՜ւն,
Իմ բարձրանո՜ւն,
Իմ տառապա’ծ,
Իմ փառապա’նծ:
Հների մեջ` դու ալեհեր,
Նորերի մեջ` նոր ու ջահել.
Դու` խաղողի խչմարված վազ,
Վշտերդ` ջուր, ինքդ ավազ.
Դու` բարդենի սաղարթաշատ,
Առուն ի վար փռված փշատ.
Դու` կիսավեր ամրոց ու բերդ,
Մագաղաթյա մատյանի թերթ.
Դու` Զվարթնոց-ավեր տաճար,
Կոմիտասյան ծիրանի ծառ.
Դու` ջրաղաց խորունկ ձորում,
Դու` հորովել անուշ ծորուն,
Փայլ գութանի արծաթ խոփի.
Դու` նե’տ, նիզա’կ, մկո’ւնդ կոպիտ,
Դու` հայրենի ծխանի ծուխ,
Դու` անգի’ր վեպ, դու Սասնա ծո՜ւռ…
Իմ փառապա’նծ,
Իմ տառապա’ծ,
Իմ բարձրանո՜ւն,
Իմ քաղցրանո՜ւն:
Դու մրգերի շտեմարան,
Ոսկևազյան գինու մառան.
Դու` թավշե դեղձ, դու` փրփուր հաց,
Արտաշատյան խաղող սևաչ.
Դու Սևանի վառվող կոհակ.
Երևանի սյուն ու խոյակ.
Դու` հանգրվան, կանչող փարոս,
Դու հայկական գերբ ու դրոշ.
Խոսուն վկա կոտորածի
ՈՒ վճիտ աչք ցամքած լացի.
Արդարության ահեղ ատյան,
Սրի պատյան,
Սիրո մատյան —
Միշտ հի’ն ու նո’ր իմ Հայաստան:
11.XI.1950թ.
Երևան