Tag: Կոմիտաս

Շառա՜չ, շառա՜չ․․․Սարէն հեղե՛ղ փրթաւ,Վազո՛ւմ է առաջ ու շեշտակի․Հողէն ծառեր ծամելով,Հողէն քարեր քամելով,Գետը լըցաւ ու գալարեց,Սիրտը խըցաւ ու պալարեց․Ցելա՜ւ, ցելա՜ւ․․․Ամպէն արե՛ւն ...

Սարգիս Մուրադյան, «Կոմիտաս 1915 թվական» Ի սաստիկ ձմեռանիԲնությունը կմեռանի.Ամեն ոք,Հագված գոգ`ԻրիկունԿուգա տուն: Այստեղ նոր կյանք կբանի,Որ մարդու քուն չտանի.Հաց կուտեն`Գառ ...

Աչքի առաջ,Հառաչ-հառաչ,Խորհրդավոր տերևներ,Բունեն ընկած կեղևներ,Հողի վրա,Դեղին հուսովԿողի վրա։ Լուռ, անտերունչ,Խուլ, անմռունչ՝Չորով-փորով կեռ ծառեր,Ծռով-փռով լեռ քարեր,Եվ հենավոր՝Սարի կողին,Ե՛վ մենավոր։

Սիրո սերմը զատեցիր,Հրո ջերմը պատեցիր․Հողին շունչդ փչելով՝Հոգի կյանքդ կաթեցիր։ Եվ Արևդ լուսին մարմնես մաղեցավ,Եվ իմ հոգին Հոգուդ ցողով շաղեցավ,Իմ սրտիկի ...

Ձիւնիկ լուսին,Սարի ուսին,Դեղին-կարմիր շաղալէն,Ալիք-ալիք խաղալէն,Ծովի ծոցին՝Ալ ժապավէնՏուել բոցին։ Ծառեր, հողմեր,Ամեն կողմեր,Թըռչուն դառել երգելով,Հեռու-հեռու հերկելով,Երան-երանԹռելովՕդի վերան։

Սալահատակ-սալահատակ քալեցի,Սալի վրա կյանք ու ջանքս հալեցի.Ոսկի, արծաթ սալի սրտում սարերով,Ծառ ու ծաղիկ սալի շրջում բարերով:Սալը հեցած և ո՛չ մի ...

Տե՜ր իմ․Սե՜ր իմ․Զարկին Քաջքեր՝Կուրացրի՛ն իմ աչքեր․Լո՜ւյս տուր․Հո՜ւյս տուր․Ասա՛՝ նայե՛՝Իմ աչերուն խնայե։

«… Այս անտեր դաշնակահարությունն ինձ տանջում ու մաշում է, շատ ծանր է առաջ գնում, մատներս այնպես են ամրացել ու պնդել ...

Երկար ու ձիգ տարիների բացակայությունից հետո Կոմիտաս վարդապետը շրջապատված մի խումբ երկրպագուներով մտավ Քյոթահիայի հայրենական տունը` փայտաշեն, կիսափուլ մի սենյակ, ...

(Նվեր օրիորդ Լուիզ Գավաքճյանի) Վա՛րդ, ու կաթե՛ կարմիր ոգիդ,Ճերմակ շուշան՝ սիրտ ու հոգիդ.Մանուշա՜կԱնուշակ՝ԳուրգուրեՈւ բուրե։ Տո՜ւր, սուսունիկ՝ ոսկի արև,Հո՜ւյս անթառամ՝ կյանք ...